নদীজনী
নদীজনী বৈ যায়, হোৱাই হোৱাই,
কামৰূপী বতাহে সুৰেৰে গায়।
চকুত সপোন, মনত আশা,
জীৱনৰ গীতেৰে ভৰাই সাহ।
সেউজী পাৰতে খেলি ধৰে,
আকাশৰ তৰাবোৰ চকুত ভৰে।
নাওৰ দাঁতি বোৱাই সপোন,
নদীৰ বুকুত জীপাল জীৱন।
সুঁদি-সুঁদি বয়স বয়,
নদীজনী ক’ত আঁতৰ হয়?
সময়ৰ সোঁতত সপোন গল,
নদীৰ সুৰত জীৱন মিলল।
Comments
Post a Comment